DEMONSTRACIJE, PROPIS ONOGA KO VRIJEĐA POSLANIKA s.a.v.s. I NJEGOVO KAŽNJAVANJE

PITANJE: Es selamu alejkum ve rahmetullahi.
Želio bi da postavim pitanje vezano za skorašnji događaj u Njemačkoj, gdje su se održavale demonstracije protiv ismijavanja Poslanikom, alejhi salatu ve selam, koji su oraganizovani od braće selefija.
Prilikom tih demonstracija, jedan od učesnika je nožem povrijedio tri njemačka policajca, koja su tu bila da spriječe nerede između braće i njemačke desničarske skupine, tj.policajci nisu bili uz desničare nego su tu postavljeni da bi održali red i sigurnost.
Neka braća opravdavaju taj postupak, smatrajući to džihadom na Allahovom putu i da pojedinac ima pravo da ubije onoga ko vrijeđa Allahovog Poslanika, alejhi salatu ve selam.
Da li je ispravan postupak tog brata i je li to vid džihada na Allahovom put i ispravan način odbrane Poslanikove, alejhi salatu ve selam, časti ili je riječ o jednom šerijatski neprihvatljivom postupku i da li pojedinac u današnjem vremenu ima pravo da uzme pravdu u svoje ruke i da izvrši šerijatsku kaznu nad onim koji uvrijedi Allaha i Njegovog Poslanika, alejhi salatu ve selam?
Da te Allah nagradi najljepšom nagradom

ODGOVOR: Alejkumusselam ve rahmetullahi ve berekatuhu.

Ovo pitanje sadrži mnogo podpitanja pa će odgovor zatijevati da se na svako od njih ponaosob odgovori.

Prvo podpitanje: Ponašanje demonstranata

Oni koji organizuju, prave i učestvuju u demonstracijama sa ciljem izražavanja protesta, negodovanja i reakcije zbog omalovažavanja i ismijavanja Allahovog miljenika i Poslanika, Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, njima sa šerijatske strane nije dozvoljeno da bilo koga ubiju ili mu nanesu tjelesne povrede, muslimana ili kjafira, u muslimanskoj i kjafirskoj zemlji, policajca, ambasadora ili običnog čovjeka, ako isti nisu od onih koji vrijeđaju i psuju Poslanika, sallallahu alejhi ve selle. Takođe, nije im dozvoljeno da čine materijalne štete na javnim (državnim) ili privatnim objektima.

Dokaz za ovo su šerijatski argumenti Kitaba i Suneta koji zabranjuju ubijanje i ozlijeđivanje nevinih ljudi bili oni kjafiri ili nemuslimani. Takođe, zabranjeno je nanošenje materijalne štete po tekstovima Kur’ana i Suneta, što je tema za sebe.

Oni demonstranti koji naprave prekršaje ubistva, ozljeda i materijane štete sa šerijatske strane trebaju za svoja djela odgovarati, tj. biti krivično gonjeni shodno težini prekršaja koji su uradili.

Prema tome, to što je uradio taj učesnik na demonstracijama ranivši trojicu policajaca je neprihvatljivo sa šerijatske strane, nije dozvoljeno i veoma je daleko od toga da se to smatra džihadom na Allahovom putu. Nije nas

Uzvišeni Allah zadužio a niti Njegov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, da branimo čast Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i reagujemo na uvrede, omalovažavanje i ismijavanje sa Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, a što je bez ikakve sumnje djelo kufra, zabranjeno i veliko zlo, time da na taj haram i zlo uzvratimo sličnim haramom i zlom, tj. da ubijamo nevine i nedužne ljude koji ga ne psuju i ne vrijeđaju ili da uništavamo javno ili privatno dobro pokazujući time svoju veliku ljubav prema Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem.

A što se tiče načina odbrane Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, reagovanja i ponašanja muslimana u slučaju njegovog javnog, provokativnog i zlonamjernog vrijeđanja, to je pitanje samo za sebe koje zahtijeva posebnu studiju.

Drugo podpitanje: Propis onoga ko vrijeđa Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem

Šerijatski status onoga ko vrijeđa, ismijava, psuje i omalovažava Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, je da se ubija svejedno bio musliman ili kjafir i da mu se tevba na Dunjaluku ne prihvata.

Prenosi Ibn Tejmije da je ovo stav većine učenjaka ovog Ummeta. Kaže Ibnul-Munzir: “Idžmau učenjaka je na stavu da je šerijatska kazna (hadd) onome ko psuje ili vrijeđa Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem, ubistvo”. Ovaj stav se prenosi od Malika, Lejsa, Ahmeda, Ishaka, Šafije itd. Takođe, prenosi Ebu Bekr Farisi, učenjak šafijskog mezheba, da je idžmau muslimana na stavu da je propis onoga ko vrijeđa ili psuje Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem, ubistvo.

Kaže Hattabi: “Ne znam nikoga od muslimana (učenjaka) da se razišao po pitanju obaveze njegovog ubijanja”.

Takođe, kaže učenjak malikijskog mezheba Ibn Suhnun: “Idžmau učenjaka je na stavu da je onaj ko psuje i vrijeđa Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem, kjafir, te da se prijetnja kazne od Allaha odnosi na njega, propis takvog kod imama (učenjaka) je ubistvo, a ko sumnja u njegov kufr i njegovu kaznu od Allaha on je kjafir”.

Neki učenjaci navode da onaj ko psuje i vrijeđa Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, a musliman je da nema razilaženja da se ubija, a ako je zimija (kjafir koji živi u muslimanskoj zemlji i daje džizju) oko njegovog ubijanja ima razilaženja. Poznati stav imama Malika i učenjaka Medine je da se i on ubija, a ovo je mezheb imama Ahmeda i učenjaka hadisa što je imam Ahmed naglasio na nekoliko mjesta. Prenosi se od imama Ahmeda da je rekao: “Svako onaj ko psuje Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem, i omalovažava ga, svejedno bio musliman ili kjafir, obaveza je da se ubije”.

Ovo je opći propis i šerijatska kazna onome ko psuje i vrijeđa Vjerovjesnika, sallallahu alejhi ve sellem, tj. da je kjafir i da se ubija i po većini učenjaka da mu se tevba ne prima.

Treće podpitanje: Ko ima ovlasti sprovođenja šerijatske kazne

Nema razilaženja među učenjacima ovog Ummeta da se šerijatska kazna nad pojedincom koji učini prekršaj sprovodi putem muslimanskog vladara.
Skoro u svakoj fikhskoj knjizi učenjaci naglašavaju da NEMA RAZILAŽENJA MEĐU UČENJACIMA OVOG UMMETA DA NIJE DOZVOLJENO SPROVOĐENJE ŠERIJATSKIH KAZNI OSIM MUSLIMANSKOM VLADARU. Znači, Allah nije zadužio muslimane pojedince da sprovode šerijatske kazne nego VLADARA MUSLIMANA, a u njegovom odsustvu ili ne postojanju islamske vlasti – a pogotovo unutar kjafirske države u kojoj žive muslimani – muslimanima pojedincima nije dozvoljeno da umjesto vladara sprovode kazne ma kakve one bile.

SA DRUGE STRANE, ŠERIJATSKO KAŽNJAVANJE IMA SVOJ PROCES KOJI DA BI SE IZVRŠIO ZAHTIJEVA SLJEDEĆE FAZE:

1- podizanje OPTUŽBE,

2- vođenje ISTRAGE,

3- proces SUĐENJA,

4- iznošenje PRESUDE,

5- IZVRŠAVANJE KAZNE ako se potvrdi da je kriv.

Pa tako onaj ko nekoga šerijatski kazni za neki grijeh ili prijestup po Islamu neslijedeći ovaj gore spomenuti redoslijed suđenja i kažnjavanja (preko institucije šerijatskog suda) on u osnovi pravi šerijatski prekršaj. A u islamskoj državi onaj ko izvrši šerijatsku kaznu nad nekim, mimo kadije i šerijatskog suda, bio bi kažnjen čak i ako bi se potvrdilo da dotičnu osobu treba kazniti. Ve billahi tevfik.